แนวคิด

                        ผมมีความสงสัยต่อการเกิดขึ้นของความรู้สึกนึกคิดในตัวเองที่มีต่อปรากฎการณ์ต่างๆ รอบตัว ว่าสิ่งเหล่านั้นมีอยู่จริงหรือไม่ มีมูลเหตุที่มาจากสิ่งใด และผมจะแสดงออกถึงความรู้สึก นึกคิดดังกล่าวออกมาให้สัมผัสอย่างเป็นรูปธรรมได้อย่างไร
                       ในสังคมที่ผมอาศัยอยู่มีความเป็นอยู่ที่ก่อรูปขึ้นจากวัตถุเป็นส่วนใหญ่ ผมและวัตถุจึง อยู่ใกล้ชิดร่วมกันในทุกๆ ช่วงเวลาของชีวิต จากความจำเป็นของการดำเนินชีวิตได้กลายเป็นสาย สัมพันธ์ที่เชื่อมโยงเอาตัวผมและวัตถุเขาด้วยกัน ผมจึงเลือกเอาลักษณะของความสัมพันธ์ระหว่าง มนุษย์กับสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ มาเป็นหัวเรื่องหลักสำหรับการศึกษาในครั้งนี้
                       ผมเฝ้าสังเกตุและรวบรวมข้อมูลจากเหตุการณ์ที่สามารถพบเจอได้ในชีวิตประจำวัน ซึ่งประกอบไปด้วยลักษณะท่าทางการแสดงออกของมนุษย์ที่่มีต่อสิ่งของเครื่องใช้ต่างๆ รายละเอียด ของรูปทรงและคุณลักษณะเฉพาะจากสิ่งของเครื่องใช้ รวมไปถึงร่องรอยสัมผัส เช่น รอยยุบ รอยยับย่น ที่มนุษย์ได้ทิ้งไว้บนวัตถุ และบริบทต่างๆ ที่สัมพันธ์อยู่ในช่วงนั้น เช่น บรรยากาศ เวลา และสถานที่ เป็นต้น ในขั้นต้นผมจะคัดเลือกเอาเหตุการณ์ระหว่างมนุษย์กับวัตถุสิ่งของที่ผมมี ความสนใจ ซึ่งจะมีผลต่อลักษณะของรูปทรงและเนื้อหาเรื่องราวที่จะสื่อออกมา เมื่อได้แล้วจึงนำ เหตุการณ์นั้นมาวิเคราะห์เพื่อแยกแยะข้อมูล องค์ประกอบต่างๆ ที่จะคัดสรรเอาส่วนที่จำเป็นซึ่งมี คุณค่าสาระเฉพาะที่ซ่อนเร้นอยู่ในสถานการณ์ต่างๆ เหล่านั้น เพื่อนำมาสังเคราะห์เป็นเป้าหมายทาง แนวความคิดและรูปแบบในการแสดงออกของผลงานประติมากรรมในขั้นสุดท้าย
                       การสร้างผลงานประติมากรรม ผมเลือกวิธีการกลายรูปร่างร่วมกันระหว่างรูปทรง มนุษย์และรูปทรงวัตถุเป็นวิธีการหลักในการสร้างรูปทรง ผลงานที่เกิดขึ้นจะแสดงให้เห็นรูปทรง ทั้งสองได้กลายสภาพเข้าร่วมกันจนดูราวกับเป็นสิ่งเดียวกัน มีการกำหนดความเชื่อมโยงโดยสร้าง ให้สามารถมองเห็นบางส่วนของร่างกายมนุษย์อยู่บนรูปทรงของวัตถุ รวมไปกับบางส่วนที่ยุบหาย เข้าไปในวัตถุ เกิดเป็นจังหวะที่สัมพันธ์ต่อเนื่องกันอย่างเป็นเอกภาพ
                       คุณค่าที่ได้รับจากการศึกษา ส่วนหนึ่งทำให้ผมเข้าใจถึงการเกิดขึ้นของความรู้สึกนึกคิด ภายในตนเองได้อย่างเป็นเหตุเป็นผล อีกส่วนนั้นทำให้ผมได้ศึกษา คิดค้น และทดลองเพื่อสร้าง ผลงานประติมากรรมร่วมสมัย ที่จะสามารถแสดงความเป็นนามธรรมซึ่งถูกสรุปมาจากช่วงเวลาใน เหตุการณ์ที่เป็นความสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างมนุษย์และวัตถุ ให้สิ่งที่เป็นนามธรรมที่อธิบายและทำ ความเข้าใจได้ยากนั้นสามารถสัมผัสได้อย่างเป็นรูปธรรม

ภาพผลงาน

ชื่อภาพ : ผู้หญิงที่หน้าต่าง

เทคนิค : ปั้นหล่อไฟเบอร์กลาส
ขนาด : x x ซม.

ชื่อภาพ : ค่ำคืน

เทคนิค : ปั้นหล่อไฟเบอร์กลาส
ขนาด : 120 x 217 x 53 ซม

ชื่อภาพ : พักผ่อน

เทคนิค : ปั้นหล่อไฟเบอร์กลาส
ขนาด : 88 x 139 x 120 ซม.